เหตุใด 'เด็กหลังห้อง' ชอบแหกกฎ รวยกว่าเด็กเรียน

พวกที่ทำงานได้เงินสูงสุดต่อปีกลับเป็นพวก “เด็กซนเหลือขอ” หลังห้อง พวกที่ไม่ค่อยสนใจระเบียบข้อบังคับ หรือคำสั่งของพ่อแม่และครูอาจารย์

• ทำไมเป็นแบบนั้นไปได้ ?

งานวิจัยก่อนหน้านี้ มักจะระบุว่า เด็กที่ประสบความสำเร็จในชีวิต (ได้เงินมาก มีชื่อเสียง ฯลฯ) มักเป็นพวกมีความมุ่งมั่น อดทน มีความมานะพยายามไม่ท้อถอยต่ออุปสรรค แต่ไม่ค่อยจะมีใครให้ค่ากับเด็กเหลือขอที่ชอบแหกกฎ ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ครูบาอาจารย์นัก

นักวิจัยกลุ่มนี้ตั้งข้อสังเกตว่า เหตุผลที่ "พวกแหกคอก" เหล่านี้ทำเงินได้มากกว่า อาจจะเป็นเพราะนี่คือกลุ่มคนที่ไม่กลัวที่จะเจรจาต่อรองเงินเดือนกับผลประโยชน์ รวมทั้งกล้าเรียกร้องสิ่งเหล่านี้มากกว่า

อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เป็นไปได้ว่า กลุ่มคนพวกนี้เป็นพวกที่ชมชอบและให้คุณค่ากับการแข่งขันมากเป็นพิเศษ จึงไม่ค่อยใส่ใจกับความคิดที่จะต้องไปด้วยกันได้ดีกับเพื่อนฝูงส่วนใหญ่ และอาจจะหมกมุ่นอยู่กับความสนใจส่วนตัวมากเป็นพิเศษ

คุณลักษณะเหล่านี้กลับเป็นข้อดีสำหรับการแข่งขันเพื่อสร้างรายได้ที่มากกว่า

แน่นอนว่า ข้อเท็จจริงเรื่องที่คนที่สร้างฐานะจนเกินหน้าเกินตาเพื่อนฝูงได้มาก จำนวนหนึ่งอาจจะได้มาอย่างไม่สุจริตหรือถูกกฎหมาย แต่จากการศึกษานี้ก็ยังไม่พบตัวอย่างของคนที่เป็นอาสาสมัครว่า มีใครที่มีพฤติกรรมทำนองนี้เลย

ว่าแต่เชื่อผลจากการวิจัยนี้ได้แค่ไหนกัน ?

ยังมีงานวิจัยชิ้นอื่นอีกนะครับ เช่น งานที่ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 2012 (J Pers Soc Psychol. 2012 Feb;102(2):390-407.) ที่ยืนยันไปในแนวทางเดียวกันว่า พวกหัวอ่อน ยอมคนง่าย จะมีรายได้น้อยกว่า

แต่ที่จี๊ดกว่านั้นก็คือ โครงการชื่อ The Illinois Valedictorian Project (https://eric.ed.gov/?id=ED368304) พบว่า พวกดาวเด่นเรียนดีในระดับไฮสคูล โดยเฉพาะพวกที่ได้เป็นตัวแทนนักเรียนขึ้นไปกล่าวอะไรในวันจบการศึกษานั้น แม้ว่ามักจะได้ง่ายที่ดูดีมีเกียรติ กล่าวคือมีมากกว่าครึ่งหนึ่งที่ทำงานด้านวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ เป็นวิศวกรหรือนักธุรกิจ

แต่ก็ไม่ติดฝุ่น คนที่ทำงานได้ค่าตอบแทนสูงสุดเลยแม้แต่น้อย

อ้อ ในงานวิจัยนี้พบด้วยว่าแม้จะเก่งเท่าๆ กัน แต่พวกคนดำและฮิสแปนิกมักจะมีระดับการศึกษาเฉลี่ยต่ำกว่ากลุ่มอื่น ปัจจัยทางสังคมจึงส่งผลด้วยเสมอ

ในหนังสือ Barking Up the Wrong Tree ของเอริก บาร์กเคอร์ (Eric Barker) กล่าวสรุปเรื่องนี้ไว้อย่างน่าสนใจว่า "โรงเรียนมักจะให้รางวัลกับคนที่ทำตามกฎ ไม่ใช่คนที่คอยทำให้ทุกอย่างวุ่นวาย" แต่เด็กนอกคอกนี่เองที่จะกลายเป็นนักลงทุน นวัตกร และมหาเศรษฐี ได้ง่ายกว่า

แน่นอนว่า ไม่ใช่เด็กนอกกรอบทุกคนจะได้ดี จึงเป็นหน้าที่ของครูและผู้ปกครองที่จะต้องรู้จักวิธีจัดการ ดึงเอาพลังงานของเด็กเหล่านี้ออกมาใช้ไปกับเรื่องด้านบวก ทำให้พวกเขากลายไปเป็นนักบุกเบิกที่ไม่แคร์ต่อเสียงผู้คนรอบข้าง ที่คอยจ้องจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ก็ไม่ไปไกลขนาดหลุดไปกลายเป็นอาชญากรนอกกฎหมาย

อีกอย่างที่ควรจะมอบให้กับคนเหล่านี้คือ ความโอบอ้อมอารีและความใส่ใจ รวมทั้งแสดงความเห็นใจเมื่อพวกเด็กๆ ทำผิดเกินเลยไปบ้าง แต่ตราบใดที่การละเมิดกฎเหล่านั้นยังไม่ทำร้ายใคร ก็ไม่ควรจะไปห้ามปรามหรือดุด่าลงโทษจนเกินควร หากทำได้เช่นนี้ พวกเขาก็จะกลายเป็นคนที่มีบุคลิกเข้มแข็ง ไม่กลัวที่จะแหกกฎไปทำสิ่งแปลกใหม่ เพื่อทำให้โลกดีกว่าที่เป็นอยู่

ว่าแล้วก็นึกถึง แฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่เป็นตัวพ่อเรื่องการนำเพื่อนฝูงแหกกฎทั้งหลายทั้งปวงของโรงเรียนเวทมนตร์ฮอกวอร์ตจริงๆ

SOURCE : www.bangkokbiznews.com